وضعیت آب و هوا

بسم الله الرحمن الرحیم

و صلّی الله علی محمّد و آله الطّاهرین و لعنه الله علی اعدایهم اجمعین

تمامی توصیه های اسلام، برآمده از وحی و متکی بر حکمت مطلقه حضرت حق، جلّ و علا، هستند به این معنا که هر یک از این دستورات بر مصالحی واقعی و حکیمانه بنا شده اند. از آنجا که حکمت خدای متعال حکمتی تام و ناظر به تمام مراتب آفرینش است؛ مصالح گنجانده شده در دستورات دینی نیز دارای مراتب مختلفی هستند که هرکس به فراخور معرفت خویش از آنها بهره می برد. مثلا همان طور که می توان از نماز به عنوان معراج مومن بحث کرد و رسیدن به حقیقت این معراج را هدف قرار داد، آثار مثبت روحی روانی و یا حتی تاثیرات مفید جسمانی نماز نیز قابل بحث است و اگرچه سطح این گونه بحث ها با هم یکی نیستند اما هرکدام در جای خود صحیح و باارزش هستند.

برای ما مسلمانان، همین که ثابت شود دستوری از جانب خدا یا پیامبر یا حضرات معصومین(علیهم السلام) صادر شده است حجت تمام است؛ چه به مصالح آن دستور آگاه باشیم و چه نباشیم. در واقع صدور امر از جانب خدا و معصومین(علیهم السّلام) بزرگترین حجّت برای هر مسلمانی است. حال اگر این حجت با معرفت توام شود که نور علی نور خواهد بود اما به هرحال ندانستن حکمت اوامر الهی جواز عدم تبعیت نیست. در این بین، نکته بسیار مهم آن است که اگر حکمت یک دستور الهی در بررسی های تجربی مشخص شود باید توجه داشته باشیم که:

۱- اهمیت یافته های تجربی در حد روشن ساختن گوشه ای از حکمت های عبادات است و هرگز نباید بیش از این مقدار به آنها بها داد و به ویژه لازم است از منحصر کردن حکمت دستورات الهی در یافته های تجربی پرهیز کرد.

۲- یافته های تجربی، علومی لایتغیّر نیستند و ممکن است در پژوهش های آینده، آن یافته کامل تر شود یا حتی بطلان آن اثبات شود. بنابراین ذوق زدگی بیش از حد در مورد تایید دستورات دینی از سوی علوم تجربی اصلا صلاح نیست.

۳- چنان که گفتیم، حکمت دستورات دینی دارای مراتب مختلفی است که همزمان با هم در مراتب مختلف آفرینش ساری و جاری هستند و هیچ کدام نافی و مزاحم دیگری نیست؛ برای مثال اگر دلایل زمین شناختی وقوع زلزله کشف می شود و ساختن بناهای ضدّزلزله رواج می یابد؛به این معنا نیست که باید منکر اثر انجام برخی گناهان در وقوع زلزله شویم چراکه همان خدایی که زلزله را با انجام بعضی گناهان بندگانش مرتبط کرده است؛ حکمت هایی را نیز در علوم تجربی عادی قرار داده است که اگر انسان ها با تلاش به آنها دسترسی پیدا کنند از فواید آن بهره خواهند برد اگرچه نهایتا قدرت مطلق، خدای متعال است و هر گاه صلاح بداند تمام این علوم در برابر کبریای او مهمل و بی اثر خواهند شد.

مطلبی که در ادامه می آید هم  اثباتی تجربی و لذّت بخش بر یکی از دستورات مهم دینی ما یعنی وضو گرفتن است که مطالعه آن را به همه شما توصیه می کنم ولی به این شرط که از نکات فوق الذکر غافل نشوید و فراموش نکنید که: الاسلام یعلوا و لا یعلی علیه.

وضو

از نظر اسلام عزیز، داشتن وضو همیشه امری است پسندیده تا آن حد که در آموزه های دینی ما، «دایم الوضو بودن» یک ارزش غیرقابل انکار به حساب می آید؛ برای مثال، حضرت ختمی مرتبت، محمّد مصطفی(صلّی الله علیه و آله و سلّم) می فرمایند:« اِنِ اسْتَطَعْتَ اَنْ تَکُونَ بِاللَّیْلِ وَ النَّهَارِ عَلَی طَهَارَهٍ فَافْعَلْ فَاِنَّکَ تَکُونُ اِذَا مِتَّ عَلَی طَهَارَهٍ مِتَّ شَهِیداً : اگر می توانی که در تمام شبانه روز با وضو باشی این کار را بکن که اگر در حال طهارت بمیری، شهید از دنیا رفته ای.»(وسایل ‏الشیعه؛ ج ۱؛ ص ۳۸۳)